Czas pogodzić się z rzeczywistością..

Przed samymi świętami padła mi maszyna do szycia,ostatnia rzecz która dawała mi trochę radości i satysfakcji z tego co robię :(

Siadłąm i uświadomiłam sobie,że ciężko robić coś wbrew wszystkiemu.Mam wrażenie ,że ostatnimi miesiącami wszystko idzie pod górkę i dąży do śmierci naturalnej. Bliscy nie wspierają mnie w mojej pracy i prowadzeniu firmy.Niestety,nawet jak się bardzo,bardzo chce,nie przeskoczy się pewnych rzeczy.Za dużo tego na mojej głowie,cały dom,porządki,palenie w piecu z rana,odwózka i przywózka dzieci ze szkoły,gotowanie,pilnowanie ich ,jazda po lekarzach,ćwiczenia z tego i tamtego,rachunki,opłaty,pamiętanie o tysiącu rzeczach i między tym wszystkim wysłuchiwanie czego to ja jeszcze nie zrobiłam.Wiem,wiem,że niejedna kobieta tak ma i nie marudzi,ale ja sobie nie radzę i tyle.Nie jestem zorganizowana,nie mam tyle siły,nie potrafię robić kilku rzeczy na raz,bo zawsze coś spieprzę za przeproszeniem.W sumie zostaje mi tylko 3 godzinny dziennie na moje szycie,tworzenie...to jest nic.

Wszyscy wymagają ode mnie bycia idealną kurą domową i powoli zaczynam myśleć ,że  pozostaje mi nią zostać ,czy mi się to podoba czy nie.

Więc trzeba by zamknąć interes,ubezpieczyć się u męża ,pozostać bez zasiłku i zwyczajnie dorabiać sobie tylko na przyszłą emeryturę.A jak dzieci dorosną,to może wtedy będzie szansa na powrót do pracy na pełen etat,he,he tylko pań po 50 roku życia to już przyjmować nie będą chcieli.

 I taka oto mi się wizja nasunęła z rana.Więc nie ma co marzyć o mieszkaniu,własnym kącie,czy chociażby rozbudowie.Trzeba usiąść ,zacząć układać tanie jadłospisy ,dać popis w kuchni,może wreszcie ktoś mnie doceni.Pójść na kurs do perfekcyjnej pani domu i zostać królową mopa :) Nie marzyć więcej tylko cieszyć się z ,,niczego,, i pomyśleć o sobie.
I w sumie powiem wam nawet mi się do takiego bytu tęskni trochę,nie myśleć o niczym ,tylko sprzątać ,zmieniać dekoracje na półkach, usiąść czasem z herbatką i książką w ręku.Spokojnie wykąpać  się w aromatycznych olejkach i posłuchać dobrej muzyki.Cieszyć się z dziećmi i patrzeć na ich roześmiane buźki,a nie tylko warczeć ,że mi wyciskają na regał kolejna tubkę farby na którą cięzko zapracowałam.Po co to się denerwować i marnować sobie życie.
Najgorzej tylko przyznać się przed samą sobą,że już nie dam rady,nie wyszło mi i trzeba skończyc ta nierówną walkę...
Zobaczymy  jak wstanę jutro i się z tym prześpię.Warto czy nie warto?


Pozdrawiam i zostawiam cynamonowo-cukrowe laski na deser.Fajne na girlandy ,do wianuszków i co komu w duszy gra.