Jak diabeł chciał zostać mocniejszy

Bajkę można zacząć opowiadając o byle czym:o stole,talerzu lub o tym,co w danej chwili jest pod ręką.Do bajki musi być tzw.sadzonka.Wtedy bajarz rozwija ją,patrzy,jak rośnie,zielenieje,kwitnie i wreszcie owocuje.Bajka bowiem jest jak ludzkie życie,nawet bajarz na początku nie zna jej końca.

(z wstępu Gyula Ortutay do bajki węgierskiej)

W poszukiwaniu moich starych misiów i lal,zainspirowana wyzwaniem Llooki,natknęłam się na moje bajki z dzieciństwa....

.

Dziś uświadomiłam sobie przeglądając je,jak wpłynęły na moje życie i zainteresowania.

Posłuchajcie,a raczej wczytajcie się w jedną opowiastkę:

Chłop orał pod lasem.Chodził w jarzmie wół z ciołkiem do krów zdatnym.

- Wio,obierany,wio,nieobierany!-poganiał chłop zaprzęg.

Wyskoczył z lasu diabeł i pyta:

- Co to znaczy obierany i nieobierany?

- Ten mocniejszy,to obierany,a słabszy nieobierany- tłumaczy chłop.

- Chciałbym być mocniejszy- zwierza się diabeł.

- Przyjdź jutro,zrobię cię mocniejszym,bo teraz nie mam przy sobie potrzebnych narzędzi-rzecze chłop.

- Dobrze,przyjdę-ucieszył sie diabeł.

Na drugi dzień przyszedł diabeł.Chłop go wywałaszył.Diabeł darł się,że słychać go było w całej okolicy.Zerwał się,juchą broczył.Uciekał i odgrażał się:

- Przyjdziesz tu jutro orać,to ja cię wywałaszę!Zmartwionychłop opowiedział wszystko żonie

-Nie martw się.Poradzę.Jutro pójdę orać ja.Diabeł będzie myślał,że to ty.

Kobieta włożyła chłopskie ubranie i poszła orać.Była podobna do męża.Orze,orze,pogania zaprzęg,jak i jej mąż.

Wyskakuje z lasu diabeł.

-Teraz się z tobą policzę-krzyczy zziajany,zły.

Przewrócił babę,zdjął jej portki.Już nożem ostrym wywija.Naraz przeląkł się

- O,ty masz większą ranę niż ja!

I uciekł do lasu

Ta wybrana bajka,jest bardziej z humorem niż dreszczykiem.Ale większość,to świat:duchów,strzyg,nieboszczków,truposzów,wisielców,widm,czartów,śmierci...

..

Zapadło mi w pamięci wiele opowiadań i jeszcze dziś mając w ręku tą książkę,zaczytałam się na parę godzin.Jest niesamowita i będąc dzieckiem działała na wyobraźnię.Skąd pomysł rodziców by taką bajkę mi kupić? Nie pytałam,ale myślę że nie zastanawiali się,brali co było na półce.

.

Strachy na smugu to wybrane bajki opoczyńskie.Wydane w 1974r.Jeszcze nie było mnie wtedy na świecie.

Ilustracje:Daria Jeśmanowicz.

.

To nie jedyna taka bajka jaką posiadam,następnym razem pokażę kolejną,która również wbiła mi się w pamięć.To były moje ulubione pozycje.No ale spokojnie,czytywałam też ciut łagodniejsze ,o tym też napiszę.

Sięgając pamięcią i śledząc moje dorastanie,zawsze intrygowały mnie duchy.Potwornie się ich bałam,nazywałam babokami.Do tego opowieści babci i koleżanek o zmorach,czarnej wołdze,zjawach w rowach,było tego.Nie omieszkałam spróbować w swoim życiu,wywoływania duchów,czarnej magii,kart tarota.Nawet moja twórczość jest inspirowana śmiercią,ludzkimi dramatami i innymi pozaziemskimi zjawiskami.Swego czasu czytywałam książki typu:Życie po śmierci itp.Przeżyłam kilka razy stan między snem a jawą:kiedy to moja dusza wychodziła ze mnie,a ja leżałam bezwładna nie mogąc otworzyć ust i ruszyć ręką czy nogą.

W mojej rodzinie babcia miała nie raz kontakt z duchami i potrafiła odwracać złe uroki ,a mama ma często prorocze sny.

Po wielu doświadczeniach wiem ,że duchy obcują między nami i trzeba traktować takie zjawiska poważnie.Ale to oddzielny temat,na który mogłabym dużo napisać.

A wy macie takie zupełnie inne bajki w swoich zbiorach? Może ktoś doświadczył kontaktu z duchami,chętnie poczytam.