I znowu konie, tylko w innej odsłonie

Z racji tego,że na moim sklepiku zapowiedziałam nowe artykuliki z motywem końskim,oto one:

Stare prawidła szewskie leżały od wakacji i błagały już o to,żeby się nimi zająć.A jak ktoś pamięta moje wykopaliska garażowe,gdzie wydobyłam całą taczkę starych kopyt(zgniłych już niestety),pamięta zapewne również zapasy obiecane mi przez sąsiada.



Nie pisałam o tym,ale jeszcze w lato udało się owemu sąsiadowi coś ze strychu dla mnie ściągnąć.Nie było tego dużo,jedna pokaźna torba kopyt.Ale jak zobaczyłam oczy mi się szeroko uśmiechnęły,niestety do otwarcia tej tajemniczej torby.


Po rozpakowaniu okazało się ,że kopyta są na wskroś przedziurkowane przez te paskudne,wszędobylskie,ochydne larwy zwane kołatkami,tudzież spuszczelami!! Okropne robactwo! Aż żal mi się zrobiło,bo wśród nich(tych kopyt oczywiście) były takie zupełnie malutkie ,dziecięce drewniane kopytka.Urocze bardzo:) Za radą więc jednej z blogowych koleżanek wsadziłam te ,,niedoszłe butki,, do piekarnika aby pozbyć się tego draństwa.Chyba się udało,bo nic nowego się z dziurek nie sypało.



Zresztą podejrzewam,że już w żadnym kopycie nic nie było,bo były strasznie wysuszone,ale w lepiej dmuchać na zimne.Tylko wizja zabijania i zatykania dziurek w każdym kopycie zniechęciła mnie ostatecznie(uwierzcie mi straszne z nich sito) Ale,nie,nie zostawię tego,szkoda zmarnować towaru,wezmę sie za nie w lato jak pogoda będzie sprzyjać:)



Jak widać na załączonych fotkach dziś było paskudnie,padał deszcz,niebo totalnie zachmurzone,więc nawet na zewnątrz nie było odpowiedniego światła do robienia zdjęć,wybaczcie.


A koń skojarzył mi się również z tym szachowym,więc stwierdziłam,że czemu nie.Wykorzystałam go w formie obrazka,który może być ciekawą dekoracją w pokoju małego chłopca.I już szykuję do tego tematu inne pasujące do kolekcji na ścianę.


Powstała też,niewielka szkatułka.Tu fotki jeszcze gorszej jakości,nie oddają dokładnie wyglądu pracy,ale pokazuję.Może uda mi się zrobić lepsze zdjęcia.

Wieczko oczywiście ręcznie malowane akrylem i ołówkiem.Do tego koronka i wstążeczka.Reszta pociągnięta rozwodnioną farba akrylową w kolorze naturalnej umbry(mojej ulubionej) i polakierowana.



Wieczko,czego nie widać na zdjęciach pierwszy raz pokryłam lakierem szklącym.To była pierwsza taka próba na takiej dużej powierzchni.Wyszło by pewnie idealnie,gdyby nie moja fatalna pamięć.Potrząsnęłam lakierem przed użyciem(czego robić przecież nie wolno!) i gdzieniegdzie wyszły mi malutkie bąbelki.Następnym razem zapamiętam:) Ale jak na pierwszy raz myślę że wyszło naprawdę nieźle.




Wszystko i jeszcze inne szkice koni są dostępne u mnie na sklepiku.Kto ma ochotę zapraszam Tu.

P.S Miałam zrobić o wiele więcej prac,ale niestety dzieci i męża dopadła jelitówka i jeździłam od przychodni do szpitala.Na szczęście udało nam się zostać i leczyć w domu..Paskudna sprawna,mam nadzieję że mnie się upiecze.W razie czego zapobiegawczo objadam się czekoladą,żebym później nie cierpiała jak nie będę mogła nic do ust wlożyć:)
A że nieszczęścia chodzą parami,na ten dowód mąż wywichnął sobie fatalnie palca u ręki i w naszym aucie jadąc do szpitala ni stąd i zowąd ujrzeliśmy taką piękną pajęczynę na przedniej szybie...Czy ktoś się kurczę wiatrówką bawił w okolicy?!!! No bo za nic nie wiemy jak ta szyba pękła...ech życie.