Przedszkolne rozmyślania

Ostatni post na blogu niedzielnym http://http://blogniedzielny.blogspot.com/

skłonił mnie do rozmyślań na temat mamony i przypomniał trochę absurdalną sprawę przyjęcia do przedszkola.

Muszę to z siebie wylać ,bo mnie drażni ten temat.A przy okazji zapytam czy u was też tak jest.

Więc mój synek rok temu chodził do przedszkola,dostał się bez problemu choć nie miał pełnych 3 latek.

Zasady przyjęcia do przedszkola u nas w gminie są takie,że w pierwszej kolejności dostają się dzieci rodziców obojga pracujących,z rodzin niepełnych ,rodziców będących nauczycielami.

Ja byłam wtedy na wychowawczym,ale podbiłam pieczątkę w zakładzie pracy ,bo byłam akurat na miejscu.We wniosku nie trzeba było takich informacji umieszczać,czy się jest na urlopie czy nie.

Co roku jest nabór od początku na takich samych zasadach.W tym roku chciałam być bardzo uczciwa i nie podbiłam pieczątki pisząc,że jestem na urlopie wychowawczym.Zresztą nie chciało mi sie jechać 100km za pieczątką.Dziecko już rok chodziło,więc byłam pewna,że zostanie przyjęte.Niestety bardzo się pomyliłam...Nie dostało się.Pytam dlaczego? Bo Pani nie pracuje..

Dobra ok.pogodziłam się.Tylko pytam się jak mam wrócić do pracy skoro nie mam z kim dzieci zostawić.Gdyby dziecko poszło do przedszkola ja wracam do pracy.Ale kto mi da taką gwarancję,że na pewno sie dostanie.Teraz listy rezerwowe są długie,nawet tych pracujących rodziców.Opiekunki nie wynajmę bo mnie nie stać,nie opłacołoby mi się pracować i połowę pensji wydawać na opiekunkę,jak nie więcej biorąc pod uwagę dojazd z miasta.

Nie zatrudnię się z nadzieją,że jednak dziecko sie dostanie,bo jak nie to co ja powiem pracodawcy?Dziękuję wracam na urlop.Chore to wszystko...

Gdyby było więcej prywatnych przedszkoli w okolicy,ale jest aż jedno!! Taniej by wyniosło niż opiekunka,cha.

Nie ma jednak tego złego ,co by na dobre nie wyszło jak mawiają.Bo:

-dziecko odkąd nie chodzi do przedszkola zachorowało tylko raz(w przedszkolu conajmniej 2 razy w miesiącu)

-ja wzięłam się w garść i podjęłam decyzję o własnej działalności

Widocznie tak musiało być.Powiedziałam sobie,że przez rok muszę podjąc decyzję,bo tyle mi urlopu na drugie dziecko zostało.Noi podjęłam..Zresztą taka już jestem,żeby wziąść się do roboty muszę być przyparta do muru,wtedy dostaję kopa .I chyba takiego dostałam,bo zwolniłam się z pracy i za chwilę zarejestruję się w ,,bidzie,,(jak u nas mówią)jako bezrobotna.Nie mam grosza przy duszy,ale liczę na szczęśliwy los i dobrą passę w Nowym Roku.Noi nie ukrywam,na siłę wyższą,tylko to mi pozostaje...bo idę z motyką na słońce

Ale na dzień dzisiejszy wierzę,że się uda..muszę wierzyć bo inaczej...nie nie myślę ,musi być dobrze i koniec.

I wszystkim co są w podobnej sytuacji,życzę tego samego.

a to wszystko dla moich dzieciaczków,którymi zajmie się babcia jak mama będzie w domku pracować(dorywczo jakoś myślę da radę,niż jakby miała 8 godź.z dziećmi siedzieć),bo nie pisała się wcześniej na tak długą opiekę:)